THE LOST MALEV

Mijn verhaal


Waar is mijn vader? Waar zijn de overigen?

Graag vraag ik uw aandacht voor het tragische lot van de 60 inzittenden, waaronder mijn vader, die in 1975 stierven. Tot enkele jaren geleden ging ik ervan uit dat alle 60 inzittenden van het Hongaarse vliegtuig enkele kilometers bij Beiroet door een ongeluk in zee terecht waren gekomen.
De staatsmaatschappij Malev deelde ons destijds mee dat zij niet wisten hoe dit was gebeurd en dat zij niet verantwoordelijk waren: het vliegtuig was nieuw, de piloten zeer ervaren. Zij condoleerden mijn moeder met haar verlies en dat was het einde van iedere communicatie.

Maar eind Februari 2007, kreeg ik te horen dat slechts enkele uren na de crash, 37 lichamen van slachtoffers uit zee waren geborgen, bijna twee derde van de inzittenden.

Niemand heeft dit ons ooit verteld. Integendeel, de Malev had ons gezegd dat niets en niemand was gevonden, zoals dit ook aan alle Europese, inclusief de eigen Hongaarse nabestaanden werd gezegd.
En dit terwijl gedurende de week na de crash de Malev geregeld in contact was met mijn moeder omdat mijn vader de avond daarvoor nog had gebeld uit Boedapest. Na de zoveelste annulering zou hij nl. proberen met de KLM weer terug te vliegen naar Amsterdam en zou ons daarover bellen. We kregen te horen dat de Hongaarse autoriteiten naar hem hebben gezocht en hotel inschrijvingen hadden nagekeken. Er waren misverstanden over zijn nationaliteit (ze dachten dat hij een Belg, Fin of Duitser was) zodat we de ene dag te horen kregen dat hij mogelijkerwijze nog levend was, de volgende dag weer niet. Aan deze onzekerheid kwam na zo'n week een eind toen de goede instapkaart werd gevonden: het bewijs dat hij toch was weggevlogen.

Maar sinds 2007 weet ik dat al die tijd, slechts een paar uur later, hij wellicht tussen de geborgenen zat.

Sterker, 17 inzittenden bleven ongeïdentificeerd: meer dan 50% kans dat mijn vader erbij was.

Dit omdat de overige geborgenen geïdentificeerd werden door familie/vrienden die hen stonden op te wachten en het voor de hand ligt dat niet-Libanezen overbleven. Waarom Hongarije/Malev ons en alle overige niet-Libanese nabestaanden nooit heeft geïnformeerd en desnoods foto’s heeft gestuurd ter mogelijke identificatie gaat mijn begrip te boven. Twee dagen later werden zij ergens begraven. Echter, vragen over waar ze liggen worden niet beantwoord. Over de geborgenen is altijd gezwegen.

Zwijgen het devies gebleven.

In 2005 schreef de Minister voor Civiele Veiligheid dat Hongarije in 2003 een onderzoek heeft verricht dat twee ‘Top Secret’ documenten had opgeleverd, maar die zijn en blijven, het woord zegt het al, geheim.
Het Hongaarse Parlement heeft in 2004 een Budgetwet heeft aangenomen voor een Fonds van ca. 400.000 euro ter localisatie van het vliegtuig en repatriëring van de zich daarin bevindende slachtoffers. Op mijn bede, ook namens andere nabestaanden - voor zover ons bekend aangezien de passagierslijst nimmer is vrijgegeven - om het doel na te streven van deze wet, antwoordde de Staatssecretaris van Transport in December 2007 dat berging van het vliegtuig en repatriëring van slachtoffers uit het vliegtuig de middelen van het Fonds te boven  gingen. Geen enkel woord over een poging (en geen enkele poging is ooit ondernomen) om ten minste de reeds begraven slachtoffers te repatriëren, laat staan opsporen.

Ondertussen
De Finse Ambassadeur en Staatssecretaris van Buitenlandse Zaken vroegen in diplomatieke en hoge kringen om informatie naar het mogelijke graf van hun onderdanen, twee VN diplomaten. Zij ontmoeten stilzwijgen.
Britse politici speken collega’s aan. Zij ontvangen collegiale betuigingen van medeleven.
Nederlandse Ambassadeurs te Beiroet en Boedapest vroegen in diplomatieke kringen herhaaldelijk om informatie. Zij krijgen niet eens een diplomatiek antwoord.
Welnu, of verzoeken via stille diplomatie of particuliere smeekbedes zijn verricht, het resultaat is eender: 0. Onbegrijpelijk, zeker in aanmerking genomen dat Hongarije al jaren lid is van de EU familie.
Wat nu te doen vergt kennelijk meer inspanning dan dat van mij, losse nabestaanden en diplomaten. Vandaar dat ik, uitdrukkelijk ook namens andere nabestaanden,  appel op u doe om al uw mogelijkheden ten volle te benutten en die aan te wenden. Wellicht dat een groter en gezamenlijk optreden wel effect heeft.
Meer informatie en aandacht is te zien bij Nova dat hierover een reportage heeft gemaakt in 2008.
In 2009 zijn publicaties verschenen in de bladen Esta en Libelle.
In 2010 ging een uitzending van De Wandeling over deze zaak.
Meer erover zal te lezen zijn op www.thelostmalev.com. Informatie of contact over mogelijke verder te nemen stappen is te krijgen via mail naar: thelostmalev@gmail.com.